کسی که محتاج عشق است در دنیای تنهایی با محرومیت می سوزد و جز خدا کسی نمی تواند انیس شبهای تار او باشد و جز ستارگان اشکهای او را پاک نخواهد کرد و جز کوهها ی بلند راز و نیاز او را نخواهند شنید و جز مرغ سحر ناله صبحگاهی او را حس نخواهد کرد.
عشق است که روح مرا به تموج وا می دارد و قلب به جوش می آورد. استعداد های نهفته مرا ظاهر می کند و مرا از خود خواهی و خود بینی میراند. دنیای دیگری حس می کنم و در عالم وجود محو می شوم. احساس لطیف ، قلبی حساس و دیده ای زیبابین  پیدا می کنم لرزش یک برگ ، نور یک ستاره دور، موریانه کوچک ، نسیم ملایم سحر ، موج دریا و غروب آفتاب ، همه احساس و روح مرا می ربایند و از این عالم مرا به دنیای دیگری می برند . اینها همه و همه از تجلیات عشق.

شهید چمران