" بنام تمام هستی ام خدا"

باز در کلبه ی تنهایی خویش،عکس لبخندت چشم مرا ابری کرد
عکس توخنده به لب داشت ولی،اشک چشمان مراجاری کرد

همسر عزیزم از تو دورم ولی همیشه به یادتم،مثل همان ثانیه هایی که از دوری من بی تاب بودی. می نویسم شاید از دلتنگی هایم کاسته شود ودوریت را برایم شیرین کند.

مهربانم،هر جا هستی شاد باش که از شادی تو دلشادم تا تو شادی زغم هر دو جهان آزادم.
یادت است همیشه در آخر صحبتمان به من میگفتی یه آرزو کن،ومن آرزوی عاقبت بخیری رو واسه هردومون میکردم وامروز آرزوی من اینست:*تو به باور برسی که در این کنج هیاهوی زمان،توی بی باوری آدمها،یک نفر میخواهد تو سلامت باشی وبخندی همه عمر....*
عزیزم متشکرم برای تمام وقتهایی که مرا عاشق وعاشقتر کردی، همیشه دوستت دارم چه به زبان بیاورم چه نیاورم...
خدایم را دوست میدارم وباوفاتر از او سراغ ندارم! به رسم همین وفاداریست که تو را به او میسپارم...
                                          از طرف همسرت مهین
در پایان توصیه ای به زوجهای جوان پارسی بلاگ:"اگر دیدید همسرتان یک نقطه عیبی دارد، ومیدانید که هیچ انسانی بی عیب نیست، مجبورید که او را تحمل کنید، تحمل کنید که او هم همزمان یک عیبی از شما را تحمل کند، آدم عیب خودش را که نمیفهمد،عیب دیگری را میفهمد،پس بنا را بگذارید بر تحمل، اگر چنانچه قابل  اصلاح است اصلاحش کنید اگر دیدید کاری نمیشود با او بسازید......"

                                 همیشه عاشق باشید،عاشق همسر و زندگیتان.
                                مطمئن باشید خوشبخت میشوید.
                                 با آرزوی خوشبختی همه جوانان ایرانی