شب است و همه به امید دیدار کسی خفته اند . آخر فردای این شب آقای نازنین به این خاک فانی خواهند گذاشت که نه چلچله ها یارای خوشامد گویی اش را دارند و نه چشم ها یارای اشک ریختنش را ...روزها می گذرد ،مثل تمام لحظه ها ی بدون آمدن شما و من هنوز در حسرت دیدار شما آواره ترینم . آقایم حتی ماهیها نیز دیگر نفس کشیدن برایشان سخت است چون دیگر جمعه ها با آنها قهرند. جمعه هایی که شما نیستید،یعنی جمعه سیاه،یعنی جمعه بدون نفس .
دلم می خواهد بگویم ای آقایم، ای مولایم،بی صبرانه منتظر آمدنت هستم و خواهم بود. هر آدینه که فرا می رسد لبریز از نشاط و امید هستم که تو بیایی. همواره چشمانم پر از اشک میشود زیرا در آرزوی رویت دیدار چهره نورانیت هستم . ای منجی عالم بشریت!بنده ی حقیر از دنیای پر زرق و برق چشم پوشی کردم و عاشقانه تو را دوست دارم . هرگاه که او بیاید جهان عاری از انسانهای فقیر و مظلوم خواهد شد . پس ای سرور یاریم کن تا در منجلاب گناه و معصیت گرفتار نشوم و بنده خدا و ناچیز را از مهمترین امید زندگی اش یعنی آرزوی ظهورت ناامید نکن ، زیرا در همه حال به یادت هستم و با تو بودن واژه زیبای انتظار را معنی می کنم.