دفتری بود که گاهی من و تو
می نوشتیم در آن
از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم
من نوشتم از تو:
که اگر با تو قرارم باشد
تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد
که اگر دل به دلم بسپاری
و اگر همسفر من گردی
من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال
تا بدانجا که تو باشی و من و عشق و خدا!!!
تو نوشتی از من؛
من که تنها بودم با تو شاعر گشتم
با تو گریه کردم
با تو خندیدم و رفتم تا عشق
نازنینم ای یار
من نوشتم هر بار
با تو خوشبخترین انسانم...
                                ولی افسوس
مدتی هست که دیگر نه قلم دست تو مانده است و نه من!!!
      عزیز دلم مهین جان براتون از خدای مهربون  آرزوی خوشبختی و دلی شاد و تنی سالم آرزومندم.