میای از دورترین نقطه ی ایمان من
اونجا که لحظه هام پر شدن از یاسمن
میای از سکوت شهر پر از ستاره
میکشی دستامو روی موهات دوباره
میبری با خودت تا اوج بی نهایت
اونجایی که تو چشمات موج می زنه نجابت
آخ که دیگه دل من از تو جدا نمیشه
تو کتابای قصه کسی که ما نمیشه
وقتی که بجز عشق چیزی نمیشه که دید
غیر از گلهای بوسه چیزی نمیشه که چید
اونجاها آسمونشون رنگ طلایی داره
جای سیایی های شب حباب آبی داره
آدما از محبت برای هم میمیرن
تو سختی زندگی دست همو میگیرن
آخ که دیگه دل من از تو جدا نمیشه
تو کتابای قصه کسی که ما نمیشه

*کاش معلم ادبیات می گفت:صد بار دروغ را بنویسید تا شکلش یادتان نرود.
*کاش معلم نقاشی دروغ را می کشید و به ما نشان می داد.
*کاش معلم زیست شناسی دروغ را تشریح می کرد و می گفت: قلبش پر از خار است.
*کاش معلم شیمی می گفت:دروغ با زمان رسوب  نمی کند.
*کاش معلم فیزیک یک شدت جریان دروغ را اندازه می گرفت و می گفت: چه مقاومتی دروغ را نابود می کند.
*کاش معلم جبر با یک معادله چند مجهولی بالاخره دروغ را پیدا می کرد و به ما می گفت:درجه منفی اش چند است.

*از خدا پرسیدم:خدایا!چه چیزی تو را ناراحت می کند؟
خداوند فرمود:
هر وقت بنده ای با من سخن می گوید،چنان به حرفهای او گوش می دهم که گویی به جز او بنده دیگری ندارم،ولی او چنان سخن می گوید که انگار من خدای همه هستم الا او.
.
.
.
.
*بهترین بخشش آن است که منتظر تشکر نباشی،بهترین عادت آن است که در سلام پیش دستی کنی،بهترین خصلت آن است که هیچ کس را نرنجانی،بهترین خداحافظی آن است که حتما سلامی در پی داشته باشی،بهترین قدر دانی آن است که در عمل باشد نه بر زبان.
.
.
.
.
*زندگی هدیه خداست به تو ،طرز زندگی کردن تو هدیه توست به خدا،پس سعی کن :بی نظیر باشی.
.
.
.
.
*می دانی،تنها راه رسیدن به آرامش در این آشفته بازار دنیا این است که" به خدا اعتماد کنی"
.
.
.
.
*وقتی سکوت خدا را در برابر عبادتت دیدی نگو خدا با من قهر است.او به تمام کاینات فرمان داده تا حرف تو را بشنوند،پس حرف دلت را بگو....
.
.
.
.
*خداوندا !دلمان را چنان در جویبار زلال رحمتت شستشو ده که جای تردید را ایمان،زخم را مرحم،نومیدی را امید،نفرت را عشق فرا گیرد.

*از سوسک می ترسیم،از له کردن شخصیت دیگران مثل سوسک نمی ترسیم.
.
.
.
.
*از عنکبوت می ترسیم،از اینکه تمام زندگیمون تار عنکبوت ببنده نمی ترسیم.
.
.
.

*از شکستن لیوان می ترسیم،از شکستن دل آدمها نمی ترسیم.
.
.
.
.
*از اینکه بهمون خیانت کنند می ترسیم،از خیانت به دیگران نمی ترسیم.

حکایت آفرینش!کلاغ و طوطی هر دو سیاه و زشت آفریده شدند!طوطی شکایت کردو زیبا شد ولی کلاغ راضی به رضای پروردگار!
حالا طوطی در قفس و کلاغ آزاد.
نتیجه می گیریم، از چیزی که خدا به ما داده باید شاکر باشیم ،و بزرگترین نعمت، اینه که سایه پدر ومادرمون بالا سرمون باشه و تنی سالم داشته باشیم،ما هم وقتی قدرشو نو می دونیم که از این نعمت محروم باشیم .و همیشه باید بگیم:خدایا از نعمت های خوبی که به ما دادی سپاسگزاریم .
"خدا جون خیلی دوستت دارم"